Aakash Nihalani
Ik moest even graven, dat was dus 2011, maar Aakash Nihalani heeft het afgelopen decennium niet stil gezeten. Van single neonlijnen naar meer 3D-achtige constructies. En niet alleen meer voor buiten, maar inmiddels ook binnen.
Ik moest even graven, dat was dus 2011, maar Aakash Nihalani heeft het afgelopen decennium niet stil gezeten. Van single neonlijnen naar meer 3D-achtige constructies. En niet alleen meer voor buiten, maar inmiddels ook binnen.
Maandelijks de highlights van dit blog in je mailbox?
Meld je dan even voor de nieuwsbrief.
Eighties handhelds zijn en blijven een sight voor je ogen. De Nintendo’s zijn toch wel favoriet, hoewel de crystal screens helemaal aan mij voorbij zijn gegaan? Op gestumbeld via Kottke en ze zijn allemaal: amazing ✨
Vijf jaar Japans design van 1902 tot en met 1906 in één grote scrollcollectie van meer dan 500 pagina’s van het Smithsonian. En nog mooier toe- en uitgelicht bij favoriet TPDR.
Paaseieren, but make it art: enter psyanky. Een Oekraïense traditie die ons kliederen met waterverf toch een beetje sneu doet aanvoelen. Koken, waxen en aan de slag. Nouja, volgend jaar maar weer dan.
Vorig jaar was ik vrij lyrisch over Kumkum’s werk op Coachella, dus tof om weer op nieuw werk te stuiten. The Lost Mystics zien er weer even zo vet uit, misschien nog wel beter, en geven een beetje cultureel verantwoorde Transformer vibes af. Neato.