Dat Caroline Coon een punkverleden heeft en haar werk ondertonen van activisme en seksuele bevrijding bevat, da’s geen verrassing. Of het nu gaat om straatbeelden uit haar wijk in Londen of gewoon hele blij blote mensen, ze heeft een kenmerkende punky stijl. Tikje rauw en direct, dus we gaan
Op de één of andere manier ben ik vrij snel om als dingen kleurrijk en serieel zijn. Dus hallo, Klara Reis. Ze postte tussen 2009 en 2023 (bijna) elke dag beschilderde petrischalen. Awesome. En in bepaalde constructies helemaal amazing.
Nog meer lokale convenience stores van de hand van Lee Me Kyeoung. En weer in de dezelfde, heerlijke stijl. Zachte, lichte en rustgevende illustraties. En prachtige bomen erbij. Noteroself: goed om af en toe updates in het werk te bekijken.
Pspspspsp! Supercute DIY paper craft van Guardabosques. Denk aan polygonale capibara’s, katten en knappe vogels. Allemaal strak vormgegeven, maar vol gevoel design, biologie en soms een vleugje humor.
Een soort organische art nouveau: keramiek van Carol Long krioelt van de krullen, vleugels, sprieten en zwamvormen. Haar potten en sculpturen zijn geen servies, maar levensvormen: glazig, grillig en vol detail. Een ode aan natuur, vakmanschap en overdaad. Glorious.
Dustin Yellins’ Politics of Eternity is een gigantische glazen kolos van zeven panelen waarin hij een heel verhaal wil vertellen met de knetterveel details. Laag voor laag opgebouwd, bevroren in glas, als een soort tijdreis waar je omheen kunt lopen? Ofzo. Dus geen kunstwerk om langs te lopen, maar eentje
Klein beetje verliefd op alles van とろろとろろ. Een hypnotiserende mix van drukte, details en alles is overal tegelijk. Kortom: een beetje van stuiteren. Alles is handgetekend, gelaagd en eindeloos gedetailleerd. En vreemd genoeg zijn de korte animaties ook weer enorm rustgevend. 0:00 /0:08 1× 0:00 /0:03
Carmen Ng combineert technische precisie met een zachte stijl. Haar architectonische werken zijn opgebouwd uit repeterende ramen, trappen en balkons die ogen als brute bouwtekeningen. Helemaal Hong Kong. Maar in een andere serie richt ze zich weer op ruimte en… mussen. Best zacht en lief. Twee totaal verschillende onderwerpen, maar
Vanaf 11 juli 2025 heeft het Stedelijk een expositie over grafisch icoon Karel Martens. Althans, icoon gebruik ik nu heel gemakkelijk, maar dus nog nooit van de beste man gehoord. Ook erg. Maar zo gaan die dingen. En dat terwijl zijn werk ge-wel-dig is. Hallo Volkskrant en New York Times.
De Franse kunstenaar Mantra tovert kale muren om tot vlinderkasten op XL-formaat. Superrealistisch, zonder projecties of poespas — gewoon penseel, precisie en geduld. Zijn murals lijken ontsnapt uit een natuurhistorisch museum, maar dan op straat, gratis en voor iedereen.
Urban Tetris van Mariyan Atanasov is een visuele spelerij met de flats van Sofia. Met oog voor detail en gevoel voor ritme schuift hij de iconische Bulgaarse woonblokken als Tetris-stukken in nieuwe patronen. Wat normaal gesproken functioneel en massief is, krijgt zo een lichte en speelse vibes. Dobre.
Een schoolplaat vol rook, reizigers en reclame: zo verwelkomde Amsterdam Centraal je eind 19e eeuw. Kunstenaar Bernardus Bueninck legde het station vast in volle bedrijvigheid – met hoeden, stoom en een joekel van een advertentie voor Blookers Cacao. En vooruit, eentje voor ODOL uit Delft.
photography
Wat als je niet opgaat in de massa, maar erin verdwijnt? In de serie Camo van Thandiwe Muriu worden vrouwen één met kleurrijke waxstoffen. De portretten zijn visuele statements over identiteit, erfgoed en vrouw-zijn, opgebouwd met alledaagse objecten als haarspelden, muggenwierook en wc-rollen. Symbolen van creativiteit en hergebruik in Kenia.
architecture
Wat gebeurt er met een gebouw als je z’n omgeving weghaalt? Als je de ziel van de stad vervangt door leegte, maanlandschappen of eindeloze woestijnen? In de serie Misplaced van Anton Repponen worden landmarks uit hun vertrouwde omgeving gerukt en gedropt in desolate, vreemde oorden. De Duomo van Milaan
package design
Nu ligt Akita niet om de hoek, dus de kans dat je er binnenloopt is vrij klein. Maar de koffielijn van 08coffee is ook online te bestellen (of te bekijken, ook goed he) én is de cutest. Dat komt vooral door de Shiba Inu, want look at it. Of Akita
package design
Voor goede packaging moet je meestal bij gin of vodka zijn, maar tegenwoordig gaan ze vooral los op: kombucha. Net als gin niet echt weg te krijgen, maar ook deze zien er weer wonderschoom en fresh uit.
art
I love... all... dit. Fidencio Fifield-Perez maakt van alledaagse dingen kleine kunstwerken. En het helpt natuurlijk ook mee dat het vooral allemaal planten zijn, want dat scoort altijd bonuspunten.
art
Soms stumble je viavia weer op een pareltje uit de oude doos. Zoals deze tentoonstelling van Takashi Murakami in 2010 in Versailles. Een dikke cultuurclash, en daarom extra amazing.
art
Barry McGee heeft nu ook een expositie in Kopenhagen en deze is natuurlijk ook weer geweldig. Een kenmerkende stijl, maar nooit saai en vervelend.
art
Oehlala, c’est magnifique. Alles uit de 30’s van de hand van Roger Perót is geweldig. Heerlijke stijl, prachtige lijnen en goede kleuren. Bon.
art
Nieuw werk van Rafael Silveira, waar ik vorig jaar ook al van weg was. Anderhalf jaar verder, dus weer mooie nieuwe dingen. Keep it up, por favor.
art
No Man’s Sky is m’n nieuwe game on mezelf in te verliezen, dus een perfecte timing om op het werk van Eyvind Earle te stuiten. Bekend geworden in de 1950’s voor zijn achtergrondwerk voor Disney, maar hij bleef mooi werk maken tot in de late 1990’s.
art
Knap nieuw werk uit Mexico Stad van Alexis Mata. Een soort glitch art meets kleurexplosies en ze zijn werkelijk allemaal geweldig. Plus cactussen doen het op de één of andere manier altijd goed? 🌵
vexillologie
Weer eens verdwaald in een portie vlaggen. Zoals deze voorstellen voor Estland mét Scandinavisch Kruis. Beetje gemiste kans wel, want ze zien er fantastisch uit. Maar ze hebben (sadly) gekozen voor de blauw, zwart en witte driekleur. Now do The Netherlands.