Klein beetje verliefd op alles van とろろとろろ. Een hypnotiserende mix van drukte, details en alles is overal tegelijk. Kortom: een beetje van stuiteren. Alles is handgetekend, gelaagd en eindeloos gedetailleerd. En vreemd genoeg zijn de korte animaties ook weer enorm rustgevend. 0:00 /0:08 1× 0:00 /0:03
art
Carmen Ng combineert technische precisie met een zachte stijl. Haar architectonische werken zijn opgebouwd uit repeterende ramen, trappen en balkons die ogen als brute bouwtekeningen. Helemaal Hong Kong. Maar in een andere serie richt ze zich weer op ruimte en… mussen. Best zacht en lief. Twee totaal verschillende onderwerpen, maar
art
Vanaf 11 juli 2025 heeft het Stedelijk een expositie over de grafisch icoon Karel Martens. Althans, icoon gebruik ik nu heel gemakkelijk, maar dus nog nooit van de beste man gehoord. Ook erg. Maar zo gaan die dingen. En dat terwijl zijn werk ge-wel-dig is. Hallo Volkskrant en New York
street art
De Franse kunstenaar Mantra tovert kale muren om tot vlinderkasten op XL-formaat. Superrealistisch, zonder projecties of poespas — gewoon penseel, precisie en geduld. Zijn murals lijken ontsnapt uit een natuurhistorisch museum, maar dan op straat, gratis en voor iedereen.
architecture
Urban Tetris van Mariyan Atanasov is een visuele spelerij met de flats van Sofia. Met oog voor detail en gevoel voor ritme schuift hij de iconische Bulgaarse woonblokken als Tetris-stukken in nieuwe patronen. Wat normaal gesproken functioneel en massief is, krijgt zo een lichte en speelse vibes. Dobre.
art
Een schoolplaat vol rook, reizigers en reclame: zo verwelkomde Amsterdam Centraal je eind 19e eeuw. Kunstenaar Bernardus Bueninck legde het station vast in volle bedrijvigheid – met hoeden, stoom en een joekel van een advertentie voor Blookers Cacao. En vooruit, eentje voor ODOL uit Delft.
photography
Wat als je niet opgaat in de massa, maar erin verdwijnt? In de serie Camo van Thandiwe Muriu worden vrouwen één met kleurrijke Ankara-waxstoffen. De portretten zijn visuele statements over identiteit, erfgoed en vrouw-zijn, opgebouwd met alledaagse objecten als haarspelden, muggenwierook en wc-rollen. Symbolen van creativiteit en hergebruik in Kenia.
Art of the Future 🚀 Soms kan ik heerlijk verdwijnen in de veilingen van Christie’s. Niet dat ik ergens nig een miljoen in een jaszak heb branden om een Banksy te scoren, maar vooral om me te vergapen. Deze keer was dat op de lots van 'Over the Horizon:
Genetic Bomb 📸 Waanzinnig mooie fotoserie van Kriss Munsya waarmee hij een Contemporary African Photography Prize in de wacht sleepte. Geboren in Congo, opgegroeid in België, wonend in Vancouver, en dat zie je allemaal terug in zijn werk 👌🏼 Borduurscapes 🪡 Make borduren great again. En daar is Victoria Rose Richards op zich
Kioski 🗞️ Eindelijk weer een nieuw fotoboek van Zupagrafika. Deel 5 inmiddels, na o.a. de odes aan Sovjet speeltuinen en het betonnen Siberië. Deze keer hebben ze een heel fotoboek gewijd aan de kleine straatkioskjes in Centraal en Oost Europa. Props voor Maria 🙏🏼 Geloof is heet? Een paar jaar geleden
L'an 2000 🔮 Een blik op het jaar 2000 vanuit 1899 levert fantastische plaatjes op. Uitgegeven voor de wereldtentoonstelling van 1900 door een Franse speelgoedfabrikant bieden ze een mooi inkijkje in de tijdsgeest, want alles kan. En tegelijkertijd zijn nog best veel dingen realiteit geworden. Neat. Bikers of Hanoi
Elke maand de highlights in je mailbox.
Wat gebeurt er met een gebouw als je z’n omgeving weghaalt? Als je de ziel van de stad vervangt door leegte, maanlandschappen of eindeloze woestijnen? In de serie Misplaced van Anton Repponen worden landmarks uit hun vertrouwde omgeving gerukt en gedropt in desolate, vreemde oorden. De Duomo van Milaan
Nu ligt Akita niet om de hoek, dus de kans dat je er binnenloopt is vrij klein. Maar de koffielijn van 08coffee is ook online te bestellen (of te bekijken, ook goed he) én is de cutest. Dat komt vooral door de Shiba Inu, want look at it. Of Akita
Voor goede packaging moet je meestal bij gin of vodka zijn, maar tegenwoordig gaan ze vooral los op: kombucha. Net als gin niet echt weg te krijgen, maar ook deze zien er weer wonderschoom en fresh uit.
I love... all... dit. Fidencio Fifield-Perez maakt van alledaagse dingen kleine kunstwerken. En het helpt natuurlijk ook mee dat het vooral allemaal planten zijn, want dat scoort altijd bonuspunten.
Soms stumble je viavia weer op een pareltje uit de oude doos. Zoals deze tentoonstelling van Takashi Murakami in 2010 in Versailles. Een dikke cultuurclash, en daarom extra amazing.
Barry McGee heeft nu ook een expositie in Kopenhagen en deze is natuurlijk ook weer geweldig. Een kenmerkende stijl, maar nooit saai en vervelend.
Oehlala, c’est magnifique. Alles uit de 30’s van de hand van Roger Perót is geweldig. Heerlijke stijl, prachtige lijnen en goede kleuren. Bon.
Nieuw werk van Rafael Silveira, waar ik vorig jaar ook al van weg was. Anderhalf jaar verder, dus weer mooie nieuwe dingen. Keep it up, por favor.
No Man’s Sky is m’n nieuwe game on mezelf in te verliezen, dus een perfecte timing om op het werk van Eyvind Earle te stuiten. Bekend geworden in de 1950’s voor zijn achtergrondwerk voor Disney, maar hij bleef mooi werk maken tot in de late 1990’s.
Knap nieuw werk uit Mexico Stad van Alexis Mata. Een soort glitch art meets kleurexplosies en ze zijn werkelijk allemaal geweldig. Plus cactussen doen het op de één of andere manier altijd goed? 🌵
Weer eens verdwaald in een portie vlaggen. Zoals deze voorstellen voor Estland mét Scandinavisch Kruis. Beetje gemiste kans wel, want ze zien er fantastisch uit. Maar ze hebben (sadly) gekozen voor de blauw, zwart en witte driekleur. Now do The Netherlands.
Waanzinnige fotoserie van Frank Herfort van metrostations in Oost Europa. De één nog mooier dan de ander. Zo indrukwekkend, bijna magisch. Kaartje kopen en gewoon bij elke halte even uitstappen dus.